Gry planszowe to nie tylko kawałek tektury i kartonów. To też fabuła, którą przeżywamy, mały fragment rzeczywistego lub fikcyjnego świata zamknięty w pudełku, które ląduje na regale. Każdy z nas ma swój ulubiony typ gier, do których chętnie siada, i takie, do których nie ma mowy, by się przekonać. Choć nie przepadam za grami o kosmosie, moją ulubioną jest „Diuna: Imperium – Powstanie”. Ten swoisty paradoks tłumaczą mechaniki gry i sposób, w jaki są połączone. Postanowiłem przybliżyć Wam kilka popularnych mechanik gier, które mogą Was zainteresować.
1. Rzut kośćmi (K6) – Gracze rzucają kośćmi, a to, co wypadnie, wpływa na to, co mogą zrobić w grze. Przykład: w „Catanie” rzuty kośćmi decydują, jakie zasoby gracze dostaną. Rzut kośćmi to często dodatek w nowoczesnych grach planszowych.
2. Zarządzanie ręką kart – Gracze trzymają w ręce karty, które muszą wykorzystywać w odpowiedni sposób, by odnieść sukces. Tego typu mechanika występuje w „7 Cudach Świata”.
3. Budowanie talii (deck-building) – Gracze tworzą swoją talię kart w trakcie gry, dodając nowe karty, które pozwalają na lepsze akcje w przyszłości. Przykład: w „Splendorze” stopniowo rozwijamy swoją talię, by osiągnąć większy sukces.
4. Worker placement (umieszczanie robotników) – Gracze wysyłają swoje pionki (robotników) na różne miejsca na planszy, by zdobywać zasoby, wykonywać akcje czy zdobywać punkty. Przykład: „Everdell”.
5. Area control (kontrola terytorium) – Gracze rywalizują o kontrolowanie różnych obszarów na planszy. Ważne jest, by dominować na tych terenach. Tę mechanikę znajdziemy w grze „El Grande”.
6. Push your luck (ryzyko) – Gracze podejmują ryzyko, mając nadzieję na dobry wynik, ale mogą też ponieść porażkę. Najlepiej znaną grą z tą mechaniką jest „Cubitos”.
7. Action points (punkty akcji) – Gracze mają określoną liczbę punktów, które mogą wydać na różne akcje w swojej turze. Tego typu mechanika występuje w grach takich jak „Nemesis” czy „Cthulhu: Dead May Die”.
8. Set collection (zbieranie zestawów) – Gracze zbierają karty lub elementy, tworząc zestawy, które zapewniają punkty lub inne korzyści. Przykład: mechanika ta występuje w grze „Wsiąść do Pociągu...”.
9. Auction/bidding (aukcje/licytacje) – Gracze licytują się o różne elementy gry, jak karty czy zasoby. Pamiętacie „Modern Art”?
10. Cooperative (współpraca) – Gracze muszą współpracować, by osiągnąć wspólny cel, często przeciwko grze. W „Pandemic” na przykład walczymy razem z zarazą.
11. Grid movement (ruch po siatce) – Gracze poruszają się po planszy, która jest podzielona na siatkę pól. Muszą podejmować decyzje o najlepszych trasach, którymi pójdą. Przykład: „Rój”.
12. Tile-laying (układanie kafelków) – Gracze układają kafelki na planszy, tworząc wzory, budując obszary lub zdobywając punkty. Przykłady: „Carcassonne”, „Azul”.
13. Variable player powers (gry asymetryczne) – Każdy gracz ma unikalne zdolności lub umiejętności, które różnią się od innych. Przykład: „Root”.
14. Modular board (modułowa plansza) – Plansza składa się z elementów, które można losowo lub celowo układać, co zmienia układ planszy w każdej rozgrywce. Przykład: „Betrayal at House on the Hill”.
15. Legacy – Gra, która zmienia się w trakcie rozgrywki, a decyzje podjęte przez graczy mają trwały wpływ na przyszłe rundy. Często wprowadzane są nowe elementy, które odblokowują się z czasem. Zwana czasami grą kampanijną – kojarzycie „Gloomhaven”?
Na pewno zauważyliście, że w niektórych grach występuje więcej niż jedna mechanika. Ich umiejętne połączenie ma ogromny wpływ na sukces gry na rynku. Przykładem może być „Everdell”, które łączy Worker Placement z budowaniem talii, tworząc w ten sposób ciekawą i angażującą rozgrywkę. Podobnie jest w „Diuna: Imperium”. W bardziej złożonych grach euro spotykamy różne kombinacje mechanik, które mogą być uproszczone lub bardziej rozbudowane. W „Trickerion” wysyłanie pracowników odbywa się przez zagrywanie kart, a wybór najbardziej pożądanego pola ustala się za pomocą rzutu kośćmi, a każdy z pracowników ma inny limit punktów akcji...
Z grą planszową jest jak z gotowaniem – oprócz głównych składników, twórcy muszą dodać odpowiednią ilość przypraw, żeby danie było smaczne, ale nie przesadzone.
Super blog! Czasami przydaje się taka ściągawka. 😁